Aktualności

Pochodzący z Rwandy Costase Ndayishimiye studiował medycynę w Londynie, ale uznał, że leczenie pacjentów to za mało, bo potrzebne jest uzdrowienie całego systemu ochrony zdrowia. – Pandemia bezlitośnie obnażyła słabości tego systemu, zwłaszcza w opiece nad osobami starszymi. Dlatego w ochronie zdrowia potrzebne jest mądre i skuteczne zarządzanie – tłumaczy Costase. Po ukończeniu medycyny złożył więc aplikację na międzynarodowe studia magisterskie Europubhealth+ European Master in Public Health, prowadzone przez osiem europejskich uniwersytetów dzięki unijnemu programowi Erasmus+ (akcja Wspólne studia magisterskie Erasmus Mundus).

Wśród uczelni, które uczestniczą w tym projekcie, jest m.in. Uniwersytet Jagielloński (UJ) w Krakowie. – Od dawna utrzymywaliśmy kontakty z innymi ośrodkami europejskimi, zwłaszcza z Francuską Szkołą Zdrowia Publicznego EHESP w Rennes. Czternaście lat temu zaowocowały one powstaniem konsorcjum uniwersytetów i uruchomieniem międzynarodowego programu studiów, nastawionego na mobilność studentów – mówi prof. Christoph Sowada z Instytutu Zdrowia Publicznego UJ. – Idea jest taka, by w trakcie dwóch lat student uczył się na dwóch, a nawet na trzech różnych uniwersytetach w Europie – precyzuje.

Przez pierwszy rok studenci mogą kształcić się na jednym z czterech uniwersytetów: w Grenadzie (Hiszpania), Liège (Belgia), Dublinie (Irlandia) lub Sheffield (Wielka Brytania). Po pierwszym roku biorą udział w tzw. module integracyjnym w Rennes (Francja), a następnie wyjeżdżają do wybranego przez siebie ośrodka w: Maastricht (Holandia), Paryżu (Francja), Grenadzie lub Krakowie, albo też mogą zostać w Rennes.

Chce zarządzać zdrowiem
Costase Ndayishimiye na pierwszy rok kształcenia wybrał Liège, zaś na drugi – Kraków. – Program studiów w Belgii nastawiony był na prowadzenie badań w zakresie zdrowia publicznego, mnie zaś bardziej interesują kwestie zarządzania i organizacji, zwłaszcza na poziomie rządowym. Wiedziałem, że znajdę to w programie studiów w Krakowie – wyjaśnia. Jak dodaje Costase, międzynarodowe studia Europubhealth+ cieszą się w Europie i na świecie znakomitą opinią, bo ze względu na swoją strukturę są innowacyjne i odpowiadają na wyzwania współczesnego świata.

Zgadza się z tym prof. Sowada: – Dzięki naszemu projektowi studenci poznają różne kultury, różne sposoby uczenia się, ale przede wszystkim różne ośrodki akademickie, z których każdy ma inną specjalizację. W Krakowie jesteśmy ukierunkowani na zarządzanie w ochronie zdrowia, uniwersytet w Grenadzie specjalizuje się w promocji zdrowia, a w Paryżu skupiają się na epidemiologii i biostatystyce. Studenci mogą sami kształtować swój program zgodnie z zainteresowaniami i celami – podkreśla.

To nie jedyna zaleta międzynarodowych studiów, bo w ich trakcie można też zbudować bogatą sieć kontaktów. – Miałem okazję poznać nie tylko studentów z różnych części świata, ale też polityków, ministrów zdrowia, pracowników instytucji europejskich i korporacji farmaceutycznych czy profesorów akademickich – wymienia Costase. – Te kontakty w przyszłości mogą zaowocować współpracą i wpłynąć na rozwój mojej kariery – ocenia Rwandyjczyk.

Swoje studia magisterskie Erasmus Mundus zakończył pół roku temu. Jesienią zaczął studia doktoranckie na Uniwersytecie Jagiellońskim. – W czasie dwuletnich studiów magisterskich, oprócz obrony pracy magisterskiej i zaliczenia kilkudziesięciu przedmiotów, wymagane było też odbycie stażu – opowiada Costase. – Ja robiłem go w ASPHER (The Association of Schools of Public Health in the European Region) w Brukseli. Już wcześniej miałem doświadczenie w pracy w międzynarodowych instytucjach, m.in. przez trzy lata pracowałem w Commonwealth Youth Council w Londynie, brałem udział w międzynarodowych konferencjach, m.in. w Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, krajach azjatyckich, afrykańskich i europejskich – mówi Costase Ndayishimiye.
 

Opłaty są wysokie, ale są stypendia!
Jego międzynarodowe doświadczenie było ważnym czynnikiem w procesie rekrutacji na wspólne studia magisterskie Erasmus Mundus. Istotna była również biegła znajomość języka angielskiego oraz francuskiego, w którym odbywa się kształcenie w Belgii. – W czasie rekrutacji bierzemy pod uwagę znajomość języków, która jest kluczowa dla studiowania w różnych krajach, ale też doświadczenie w działaniach międzynarodowych, jak staże czy udział w konferencjach – potwierdza prof. Sowada. – Warunkiem udziału w rekrutacji jest posiadanie licencjatu, ale niekoniecznie w obszarze zdrowia publicznego, bo nie chcemy zamykać drogi na nasze studia absolwentom kierunków medycznych, biologicznych czy ekonomicznych, którzy pragną poznać specyfikę sektora ochrony zdrowia – zastrzega.

Część studentów, którzy podczas rekrutacji zdobędą najwięcej punktów, otrzymuje stypendia przyznawane przez Komisję Europejską. Pozostali muszą samodzielnie zapłacić za kształcenie. Opłaty nie są niskie – 11 tys. euro za dwa lata dla osób z Unii Europejskiej i 16 tys. euro dla pozostałych. – Ta inwestycja się opłaca, bo większość naszych absolwentów dołącza do grona pracowników prestiżowych instytucji publicznych lub pozarządowych. Pełnią rozmaite funkcje, m.in. zarządzają programami zdrowotnymi i pracują jako menedżerowie w instytucjach zdrowotnych – podkreśla prof. Sowada. I informuje, że już rozpoczęła się rekrutacja na rok akademicki 2023/24. Wybór uczelni oraz składanie dokumentów odbywa się poprzez stronę www.europubhealth.org.

Zrozumieć roboty
Innym projektem realizowanym w ramach programu Erasmus+ (akcja Wspólne studia magisterskie Erasmus Mundus) jest Japan-Europe Master on Advanced Robotics (JEMARO). Dostępny jest na uniwersytetach w Nantes (Francja), Genui (Włochy), Tokio (Japonia) oraz na Politechnice Warszawskiej. To dwuletni program, który ma pomóc przyszłym absolwentom zrozumieć różne perspektywy w robotyce i sztucznej inteligencji.

– Zapraszamy osoby po studiach inżynierskich, doświadczone w robotyce – mówi prof. Teresa Zielińska z Wydziału Mechanicznego Energetyki i Lotnictwa Politechniki Warszawskiej (PW). Co roku na 20 miejsc aplikują setki kandydatów.

Podczas ostatniego naboru o przyjęcie starało się aż 600 osób. – W czasie rekrutacji sprawdzamy, jakie przedmioty student zaliczył na studiach inżynierskich, czy podejmował dodatkowe aktywności, jak np. udział w zawodach robotycznych lub publikacja artykułu w czasopiśmie naukowym – wyjaśnia prof. Zielińska. Pierwszy rok studenci spędzają na jednej z trzech uczelni w Europie – we Francji, Włoszech lub w Polsce, a na drugi jadą do Japonii. Tam też odbywają się obrony prac magisterskich.

Prof. Zielińska dodaje, że absolwenci JEMARO pracują w najlepszych laboratoriach w USA czy znanych firmach badawczych, które budują unikalne roboty. – Te studia przygotowują do pracy w robotyce nawet za 30-40 lat – podkreśla.

W październiku 2022 r. studia na kierunku JEMARO na Politechnice Warszawskiej rozpoczął Alejandro Diaz Giner z Hiszpanii. – Wyszedłem ze swojej strefy komfortu i podjąłem się studiowania poza ojczystym krajem. Było warto! W ciągu ostatnich tygodni poznałem ludzi z siedmiu różnych państw, odwiedziłem Warszawę, Gdańsk i Kraków, lepiej zrozumiałem waszą kulturę – przekonuje. Jego zdaniem doświadczenie mieszkania i uczenia się w różnych krajach sprawia, że absolwenci międzynarodowych studiów świetnie sobie radzą w zglobalizowanym świecie i nie mają oporów przed podjęciem pracy poza ojczyzną.

Saqib Mehmood z Pakistanu, który również zaczął w tym roku akademickim program JEMARO na PW, w studiach międzynarodowych ceni przede wszystkim możliwość zdobycia umiejętności miękkich. – Zdecydowałem się na studia za granicą, bo wiem, że dzięki temu wzmocnię swoją pewność siebie, samodzielność, elastyczność, ale też wrażliwość na odmienne zwyczaje i tradycje kulturowe – wyjaśnia. – Studiowanie w różnych krajach buduje w nas otwartość na świat i ludzi, a te cechy – poza wiedzą – też są cenione przez pracodawców – dodaje. Rekrutacja na rok akademicki 2023/24 już się rozpoczęła. Wybór uczelni i aplikowanie odbywa się za pośrednictwem strony: jemaro.ec-nantes.fr.

Wspólne studia magisterskie Erasmus Mundus to studia drugiego stopnia o międzynarodowym charakterze, prowadzone przez konsorcja uczelni, w skład których muszą wchodzić co najmniej trzy szkoły wyższe z trzech różnych krajów. Akcja jest zarządzana centralnie przez Europejską Agencję Wykonawczą ds. Edukacji i Kultury w Brukseli (EACEA – Education, Audiovisual and Culture Executive Agency).

Zainteresował Cię ten tekst?
Przejrzyj pełne wydanie Europy dla Aktywnych 4/2022: