treść strony

Projekty na wagę zdrowia

Zrealizowała je grupa uczelnianych wizjonerów, ale odpowiadają potrzebom zwykłego człowieka. Oto innowacyjne przedsięwzięcia poświęcone temu, co dla każdego z nas najcenniejsze

  • Uczestnicy projektu stworzyli materiały obrazujące techniki operacyjne w obszarze chirurgii nosa

    fot. Archiwum Instytutu Chemii Bioorganicznej PAN

"Ślachetne zdrowie, nikt się nie dowie, jako smakujesz, aż się zepsujesz” – pisał we fraszce Jan Kochanowski. Sentencję tę wzięli sobie do serca naukowcy i praktycy realizujący najlepsze projekty w dziedzinie edukacji prozdrowotnej i ekologii w sektorze Szkolnictwo wyższe programu Erasmus+. Zyskały one miano dobrych praktyk.

Pielęgniarstwo międzykulturowe
 „GNurseSim” (od słów GERIATRIC, NURSE, SIMULATION) to jeden z docenionych projektów. Celem inicjatywy Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej w Tarnowie była zmiana sposobu, w jaki przygotowuje się studentów pielęgniarstwa do opieki nad seniorami.

– Chcieliśmy, aby studenci pielęgniarstwa poznali problemy interkulturowe w pielęgnacji seniorów – mówi dr Aneta Grochowska, koordynatorka projektu. – To ważne, bo wskutek starzenia się społeczeństw, globalizacji oraz narastania zjawiska wielokulturowości w niedalekiej przyszłości osobami starszymi będą opiekować się pielęgniarki geriatryczne wywodzące się z innej tradycji i środowiska kulturowego – tłumaczy.

Dzięki partnerom z Finlandii, Hiszpanii, Malty i Wielkiej Brytanii pomysłodawcom udało się  opracować międzykulturowy kurs pielęgniarstwa geriatrycznego (w oparciu o ujednolicony model zachowań), z którego mogą korzystać nauczyciele i studenci tego kierunku z całej Europy. – Projekt umożliwił nam poznanie doświadczeń naszych partnerów w zakresie zajęć realizowanych w ramach symulacji medycznej. Mieliśmy także szansę zobaczyć, jakie formy opieki nad seniorami stosowane są w innych krajach. Doświadczenia te wykorzystujemy teraz w nauczaniu studentów – tak, by umieli porównać wzorce opieki i wybrać najlepszą procedurę dla danej sytuacji. W związku z tym, że  liczba osób po 60. roku życia w Polsce i Europie stale wzrasta, zamierzamy kontynuować nasze działania, rozszerzając je na inne grupy odbiorców – dodaje dr Anna Stefanowicz-Kocoł, menedżerka projektu.

Czy żywność eko jest bezpieczna?
Projekt „SAFE-ORGfood”, zrealizowany przez Szkołę Główną Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie (SGGW) wspólnie z partnerami z ośrodków zagranicznych, zrodził się z realnych (zbadanych) potrzeb nauczycieli akademickich i interesariuszy sektora spożywczego. – Jak się okazuje, brakuje w Polsce materiałów dydaktycznych na temat systemu zapewniania bezpieczeństwa produktów ekologicznych. Podobnie rzecz ma się w innych państwach UE, dlatego międzynarodowa kooperacja była dobrym rozwiązaniem – tłumaczy dr hab. Joanna Trafiałek, koordynatorka projektu. W rezultacie powstały skrypty wideo, materiały e-learningowe oraz testy księgi HACCP (skrót HACCP oznacza, z jęz. angielskiego, system analizy zagrożeń i krytycznych punktów kontroli), które są niezbędne w produkcji żywności. – Odbiorcy rezultatów projektu są zachwyceni naszym pomysłem, praktycznym podejściem i jakością wykonania. Materiały są doceniane za ich międzynarodowy charakter i innowacyjność. Aktualnie piszemy podobny projekt z nieco zmienionym gronem partnerów międzynarodowych, a jeśli czas i możliwości pozwolą, to nawiążemy też współpracę z partnerami z Azji – zdradza dr hab. Trafiałek.

Miasto w dobie zmian klimatu
Na rozwój metropolii, a co za tym idzie – bezpieczeństwo mieszkańców, coraz silniejszy wpływ mają zmiany klimatyczne. Mimo że dziś szybciej wymieniamy informacje i mamy większe doświadczenie w projektowaniu miast  i zarządzaniu nimi, pojawiają się ograniczenia hamujące proces adaptacji do zmian klimatu. Z tym właśnie zjawiskiem postanowili zmierzyć się twórcy projektu „IMPETUS” („Innovative Measurement Tool towards Urban Environmental Awareness”), którego koordynatorem była Politechnika Gdańska, a partnerami uczelnie z Holandii, Portugalii, Szwajcarii i Austrii. –

Mieliśmy na celu opracowanie interdyscyplinarnego i holistycznego podejścia do analizy środowiska zurbanizowanego w najbliższym sąsiedztwie. Narzędzia IT umożliwiły nam ocenę podatności miasta na zmiany klimatyczne, a także wsparły proces decyzyjny i umożliwiły udział mieszkańców w procesach planowania. Wynikiem jest baza danych integrująca informacje, zebrane metodami inżynierskimi i socjologicznymi, dotyczące środowiska zurbanizowanego, zdrowia oraz samopoczucia mieszkańców – tłumaczy dr inż. arch. Dominika Wróblewska z Politechniki Gdańskiej.

Tak operują mistrzowie chirurgii 
Jeśli się uczyć, to od najlepszych – z takiego założenia wyszli z kolei twórcy nowatorskiego projektu z Instytutu Chemii Bioorganicznej PAN, tworząc razem z partnerami (Universitat Autònoma de Barcelona – Hiszpania, Universität Duisburg-Essen – Niemcy oraz Uniwersytet Medyczny im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu) europejski e-podręcznik chirurgii krtani, oparty na transmisjach wideo operacji laryngologicznych.

 – Motywacją do realizacji projektu „eLaryng” była chęć bardziej efektywnego nauczania studentów medycyny i młodych lekarzy zajmujących się chirurgią krtani. Profesorowie uniwersyteckich klinik laryngologicznych w Poznaniu, Essen i Barcelonie, będący członkami European Laryngological Society (ELS), wyszli z inicjatywą opracowania zbioru nagrań operacji prezentujących sprawdzone techniki operacyjne – wyjaśnia Michał Kosiedowski, koordynator projektu. 

W ramach przedsięwzięcia kliniki przygotowały łącznie ponad 400 nagrań. Na otwartą platformę internetową trafiło sto najlepszych, które wzbogacono komentarzem merytorycznym i opatrzono szczegółowym opisem schorzenia oraz zastosowanych przez lekarzy technik. – Stworzony w ten sposób e-podręcznik jest „żywy”, ponieważ jego zasoby można aktualizować o nowe nagrania, a kolejne kliniki mają możliwość dołączenia do inicjatywy. W przyszłości będzie można wykorzystać platformę także do gromadzenia i udostępniania medycznych materiałów edukacyjnych z innych specjalizacji. Pojawiły się już pierwsze sygnały o zainteresowaniu takimi działaniami – podkreśla Kosiedowski.

Dobre praktyki, czyli jakie?
Wszystkie opisane działania zostały zrealizowane w ramach Akcji 2. (Partnerstwa strategiczne) i otrzymały zaszczytne miano dobrych praktyk. Tytuł przyznawany jest przez ekspertów zewnętrznych (w oparciu o oceny w raportach końcowych) inicjatywom o przełomowym znaczeniu w danej dyscyplinie, z których efektów będziemy mogli korzystać w przyszłości. – Status dobrej praktyki otrzymały w ciągu ostatniej dekady 74 ze 163 zakończonych i rozliczonych projektów Partnerstw strategicznych w sektorze Szkolnictwo wyższe – podsumowuje Agnieszka Dąbrowska-Cholewińska z Zespołu Szkolnictwa Wyższego Fundacji Rozwoju Systemu Edukacji.